Kenizé Mourad: “Filistin hakkında konuşmaya başladığımdan beri boykot ediliyorum.”

Kenizé Mourad (Paris, 1939) tüm ilgiden kaçmak ister ama başaramaz. Kendisini bir Osmanlı prensesi ve bir Hint rajahının kızı sanırdınız. Barselona oteline girer girmez, bir uşak ona soldaki asansörün daha geniş olduğunu ve tekerlekli sandalyesiyle daha rahat binebileceğini hatırlattı. Yazar ona teşekkür etti ve sonra koltuk değneği dışında hiçbir yardım almadan ayağa kalktı. Birkaç hafta önce bağlarını kopardı ama arkadaşı ve tercümanı Ilya U. Topper'ın da belirttiği gibi, "Ona altı hafta dinlenmesini söylediler ve iki hafta içinde tüm İstanbul'u turluyordu. 86 yaşında!" Gülümsedi ve ekledi: "İspanya turumu hiçbir şey için kaçırmak istemedim."

Pakistan'daki atom bombasına erişim sağlayabilecek bir terörist grubun oluşturduğu tehdidi araştıran bir gazetecinin yer aldığı yeni kitabı M'Sur'u ve Filistinli ve İsraillilerin günlük yaşamlarında yaşadıkları çatışmalarla ilgili tanıklıklarını bir araya getirdiği Toprağımızın Kokusu adlı kitabını tanıtmak üzere burada.

Karmaşık gençlik "Ben padişahların torunuyum ama parasız kalmanın ve cevap özleminin ne demek olduğunu biliyorum."

Filistin üzerine yazdığı makaleyi yayımlayalı yirmi yıl oldu ve hiçbir şey değişmemiş gibi görünüyor.

Aslında evet. Daha kötü durumdalar. 7 Ekim 2023'teki Hamas saldırısına kadar her şey aynıydı. Tüm hükümetlerin yirmi yıllık körlüğü. O zamandan beri, bu kabus daha da dayanılmaz bir dehşete dönüştü. Bu kadar sessizliğin nasıl olabildiğini anlamıyorum.

Liderler açısından mı?

Ve medya ve bazı vatandaşlar... Şaşkınım, hiçbir şey anlamıyorum. Evet, evet. Konuşmanın sonuçları yüzünden olmalı.

Ne anlama geliyor?

Ben de onlardan muzdaripim. The Perfume of Our Land'ı yayınlamadan ve çatışma hakkında açıkça konuşmadan önce, Fransa'daki her televizyon kanalına çıktım. Ama o zamandan beri boykot edildim.

Ve yine de yazmaya devam etti.

Yirmi yıldır yazmasaydım bugün burada olur muydum bilmiyorum. Benim için çok şey ifade ediyor.

Batı'nın alışık olmadığı başka bir Pakistan'ı anlattığı Saflar Ülkesinde adlı yeni romanı yeni yayımlandı.

Çoğu insan teröristleri, sakallı adamları ve peçeli kadınları düşünür. Hiçbirinin olmadığını söylemiyorum ama çok daha çeşitli ve çok zengin bir kültürel yaşamı var, birçok konser, oyun, kitapçı ve moda şovu var. Ailemin bir kısmı orada yaşadığı için sık sık oraya seyahat ediyorum. Dünyanın bilmediği bir ülke. Eh, belki de son birkaç haftadır biraz daha az.

Pakistan denince çoğu insanın aklına teröristler, sakallı adamlar ve peçeli kadınlar geliyor.

Hindistan ile yaşadığınız diplomatik kriz ve sınırda yaşanan şiddet sarmalından dolayı mı bunu söylüyorsunuz?

Kesinlikle. Hindistan Pakistan'ı asla kabul etmedi, çünkü Pakistan Hindistan'dan geliyor. Ama umarım her şey biraz yavaşlar. Onlar iki nükleer güç, hepsi çılgınlık. Hindistan, İsrail'in Gazze ve Filistin'i almak istediği gibi Pakistan'ı almak istiyor. Ve Hindistan Başbakanı Narendra Modi'ye gelince... beni başlatmayın...

Konuş, konuş...

Kendisi bir Hindu fanatiği ve Müslümanları ve Hristiyanları Hinduizme geçmezlerse sınır dışı etmek istediğini açıkça belirtti. Otuz yıl önce ülke farklıydı ve entelektüel olarak çok daha açıktı. Hindistan'da ailem de var ve Müslüman isimleri yüzünden iş bulmakta zorlandıklarını söylüyorlar.

CIA sana bir tane teklif etti, casus olarak.

Ama kabul etmedim, Türk gazeteleri ısrar etse de. CIA'in benim gibi sol görüşlü gazetecileri işe almaya çalıştığına dair bir makale yayınlama teklifinden yararlanmayı düşündüm, ama başıma bir şey gelmesinden korktum.

CIA'in ilgisi geniş dünya görüşünüzden kaynaklanmış olabilir. Paris'te doğdunuz, Lübnan'da yaşadınız, Hindistan ve Pakistan'da aileniz var ve İstanbul'da yaşıyorsunuz... Kendinizi nereden hissediyorsunuz?

Hayatımı kimliğimi bulmaya çalışarak geçirdim, ama sonunda sadece Kenizé Mourad olduğumu fark ettim ve bu sorun değil. Sultanların torununun torunuyum ve ailem aristokrattı, ama bir yetimhanede yaşadım ve parasız olmanın ve cevaplar için özlem duymanın ne demek olduğunu biliyorum.

Bu yüzden mi gazeteci oldunuz?

Çok sevdim. Kitaplarımı yazmayı bıraktığımda kendimi çok üzgün hissettim. Televizyonda dünyada olup biten her şeyi izledim ve 'Evde ne yapıyorsun?' diye düşündüm.

Türk gazetelerinin ısrarla iddia etmesine rağmen, ben casus olmayı kabul etmedim.

Peki neden romancı oldunuz?

Kararımı İran devriminden sonra verdim. Çok fazla hikaye anlatmak istiyordum ama makaleler benim için işe yaramıyordu.

Daha sonra ailesinin öyküsünü anlattığı Ölü Prensesin Yanında adlı romanıyla büyük başarı kazandı.

Yayıncım bunun iyi bir iş çıkarabileceğini söyledi. 50.000 kopya satacağını tahmin etti. Ona 100.000'den azının başarısız olacağını söyledim ve güldü. Milyonlarca sattım ve 34 çeviri aldım.

Ve bugün burada, kitaplarını İspanya'nın her yerinde tanıtıyor; ilk durağı Barselona.

İspanya benim için özgürlükle eş anlamlıdır. On beş yaşındayken ilk kez yaşadığım Katolik yetimhanesinden ayrılabildim. İspanyolca öğrenmek için Madrid'e gönderildim. Rahibeler bir pansiyona geldiğime ve gece sekizde birinin beni eve dönmeye zorlayacağına inanıyorlardı. Ama burada her şey çok açık ve saatler çok geç ve neredeyse hiç gece yarısından önce yatağa girmiyordum. Dışarı çıkabiliyordum, birçok erkek arkadaşım vardı... Çok mutluydum. İlk kez nefes alabiliyordum.